နိုင်ဝင်းသီ - တမာရိပ်လေညင်း
တမာရိပ်လေညင်း
နိုင်ဝင်းသီ
(မိုးမခ) ဧပြီ ၁၂၊ ၂၀၂၀
( တစ် )
တမာရိပ်ကိုလွန်ပြီး စိမ်းစိမ်းမှိုင်းမှိုင်း ပုပ္ပါးတောင်ကို ဟိုးခပ်ဝေးဝေးက လှမ်းမြင်လိုက်ကတည်းက အေးစက်တဲ့တောရိပ်တောင်ရိပ်ဟာ ကျွန်တော်တို့ကိုယ်ပေါ် ပြိုအိကျလာခဲ့ပြီ။ ပုပ္ပါးကတော့ မြူတွေကြားထဲမှာ ဒဏ္ဍာရီဆန်ဆန် လွင့်တက်နေတဲ့ တောင်ပြာတစ်လုံး။ ဘယ်အချိန်ကြည့်လိုက် ကြည့်လိုက် စိမ်းလိုက် ညိုလိုက် ဝါလိုက် ပြာလိုက်နဲ့ ဥတုရာသီအပေါ် တည်မှီပြီး လှချင်တိုင်းလှနေခဲ့တဲ့တောင်။ အခုပဲ ကျွန်တော်တို့ လှမ်းမြင်နေရတဲ့ ပုပ္ပါးဟာ အမြင်အာရုံထဲမှာ ဖျပ်ခနဲ ပေါ်လာလိုက်..ပျောက်ကွယ်သွားလို
မြို့ပြထဲမှာ မွန်းကျပ်ပူလောင်နေတဲ့ကျွန်တော်
ကျွန်တော်တို့ ရောက်လာတဲ့အချိန်ဟာ ဆည်းဆာညနေရီ ဖြစ်နေလို့လားတော့မသိ။ ပုပ္ပါးဟာ ကြည့်နေကြည့်နေရင်းကပဲ မှောင်ရီသမ်းလာခဲ့ပြီ။ အမှောင်တွေ အားကောင်းလာလို့ တောင်ထိပ်မှာ မီးပွင့်မီးတန်းလေးတွေ တဖျပ်ဖျပ်နဲ့ ပွင့်လက်လာချိန်မှာတော့ ကျွန်တော်တို့ဟာ ပုပ္ပါး View point ကနေပြန်ဆင်းလာခဲ့ကြ။
အဲဒီနေ့က ကိုဆွေခင်ရဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ပန်းရဂုံပျိုးဥယျာဉ်ခြံက ကိုအောင်ကျော်ဆန်း တည်ခင်းပေးခဲ့တဲ့ညစာဟာ ကျွန်တော်တို့အတွက် အမြဲတမ်း သတိတရရှိနေမယ့် ပုပ္ပါးအမှတ်တရ ညစာပါပဲ။ အိပ်မက်စိမ်း၊ မောရွှေလီနဲ့ လမ်း ၅၀က Tiger မှာ ထိုင်နေကျ ကျွန်တော်တို့အတွက်တော့ ပိုးကောင်မွှားကောင်တွေရဲ့ တစီစီ အော်မြည်သံနဲ့အတူ ညဉ့်ငှက်တွေ အော်ဟစ်ပျံသန်းနေတဲ့ ညထဲမှာ ထိုင်ခဲ့ရတဲ့ ဘီယာဆိုင်လေးဟာ တကယ့်ကို အမှတ်တရ နေရာလေး။ မြို့ပြအငွေ့အသက်တွေကင်းလွတ်နေ
ညောင်ပင်ဆိပ်က အဲဒီဆိုင်လေးထဲကထလာတော့ ပုပ္ပါးမြင်းခြံ ကားလမ်းမပေါ်မှာ ကြယ်စုံနေခဲ့ပြီ။ ညဟာ ကင်းဘတ်စပေါ်မှအနက်ရောင်ဆေးသား
( နှစ် )
ပိုင် သို့မဟုတ် တေလေကောင်းဘွိုင်... ရေးခဲ့တဲ့
အဲဒီတေလေကောင်းဘွိုင်ဟာ လူရှင်းတဲ့အချိန်ဖြစ်တဲ့ သုံးနာရီ သုံးနာရီခွဲလောက်မှာ လေထန်ကုန်းကို တစ်ယောက်တည်း ရောက်ရောက် လာတတ်တာ။ ၃၃ လမ်းတိုလေးထဲကိုဝင်လာတာနဲ့ လေထန်ကုန်းထဲမှာ ဘယ်သူတွေများ ရှိနေမလဲလို့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ ပြီး လှမ်းလှမ်းကြည့်တတ်တာ။ သူတို့အဝန်းအဝိုင်းထဲကလူတွေ တစ်ယောက်မှရောက်မလာသေးရင် ထောင့်ကျကျစားပွဲလေးမှာ လက်ဖက်ရည်တခွက်မှာပြီးတယောက်တည်
သူဟာ ကဗျာဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်နေပေမဲ့ ကျွန်တော့်မျက်စိထဲမှာတော့ရေငု
( သုံး )
ကျောက်ပန်းတောင်း နတ်မောက် ကားလမ်းရှည်ရှည်သွယ်သွယ်လေးဟာ လှိုင်းထနေတဲ့ လွင်ပြင်ကျယ်တစ်ခုထဲမှာ ကြိုးခွေတခွေ ပစ်ချထားသလို အခွေလိုက် အခေါက်လိုက်လေး။ လမ်းတစ်လျှောက်လုံးမှာလည်း တဲအိမ်စုစုလေးတွေရှိရာ ရွာလေးတချို့နဲ့ ရှား၊ လက်ပံ၊ ထနောင်း၊ ဆူးခြုံပင်လေးတွေ ပေါက်ရောက်ရှင်သန်ရာ မိုးနည်းရေရှားရပ်ဝန်းဒေသ။ နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ဆယ်နာရီပဲ ရှိသေးသည်။လမ်းမပေါ်မှာ တံလျှပ်တွေနဲ့ ဝင်းပြက်နေခဲ့ပြီ။ ကိုဆွေခင် မောင်းနေတဲ့ မာ့ခ်တူး အဖြူရောင်လေးကတော့ တံလျှပ်တွေကြားထဲကို အတင်းဖြဲဝင်ပြီး ကတ္တရာလမ်းလေးပေါ်မှာ တရိပ်ရိပ်ပြေးလွှားနေဆဲ။
ပြောမယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ခရီးစဉ်တစ်လျှောက်လုံးမှာ ကိုဆွေခင်ဟာ ဒေသလုံးဆိုင်ရာ ညှိနှိုင်းကွပ်ကဲရေးမှူး။ သူပဲ ကားကို တစ်လမ်းဝင် တစ်လမ်းထွက်၊တစ်မြို့ဝင် တစ်မြို့ထွက် Google မြေပုံကို မကြည့်ဘဲ မောင်းနှင်လာခဲ့တာ။အခုလည်း နတ်မောက်သွားတဲ့လမ်းမှာရှိတဲ့ ပင်းမြို့ဟောင်းကို ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် ဝင်သင့်တယ်လို့ပြောလာလို့ ဆရာငွေလင်းရေးတဲ့ ပင်းမြို့သူကို ရှာဖွေဖို့အတွက် ကျွန်တော်တို့ဟာ ပင်းမြို့ဟောင်းထဲကို ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီ။
ပင်းမြို့ထဲက နှစ်သက်တမ်းထောင်ချီနေတဲ့ သပြေပင်ညီနောင်ဟာ အခုမှ မြင်ဖူးတွေ့ဖူးတဲ့ ကျွန်တော်တို့အတွက်တော့ အံ့ဩစရာ။ရှင်အရဟံမဟာဗောဓိရွှေ
ပိဿနိုးရဲ့ အနွယ်အဆက် ပျူတွေ ရှိခဲ့ဖူးရာ ပင်းမြို့ဟောင်းက ထွက်ခွာလာတော့ နေဟာ ကျွန်တော်တို့ဦးခေါင်းပေါ် ရောက်လုနေပြီ။လမ်းဘေးဝဲယာတစ်လျှေ
တစ်ခါတစ်ခါ လမ်းမပေါ်မှာ ဖြတ်မောင်းလာတဲ့ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးတလေက လွဲလို့ ဝန်းကျင်တစ်ခွင်လုံးဟာ တိတ်ဆိတ်လို့။ တခါတခါမှာတော့ သွေ့ခြောက်ညိုရီနေတဲ့ဆူးခြုံ
နတ်မောက်ကို ရောက်တော့ ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံး ပူနွေးဆူပွက်သွားခဲ့ပြီ။
နတ်မောက်...............
နန္ဒဗာဟုရဲ့နတ်မောက်
ရှင်အဂ္ဂသမာဓိရဲ့နတ်မောက်
ဗိုလ်မင်းရောင်တို့ မြေးအဖိုးရဲ့နတ်မောက်
စုံနံ့သာမြိုင်ဦးကြော့ရဲ့နတ်မော
နတ်မောက်ဆိုတာ ဘယ်လိုသတ်သတ် သတ်လို့မသေတဲ့ သစ်ပင်။ နတ်မောက်ကိုရောက်လာပြီဆိုတာနဲ့ မမေ့မလျှော့သွားရမဲ့နေရာဟာ ပြတိုက်လုပ်ထားတဲ့ ဗိုလ်ချုပ်အိမ်။ ဗိုလ်ချုပ်အိမ်ပေါ်ရောက်လို့ စာထိုင်ဖတ်နေတဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ရုပ်တုကို မြင်လိုက်ရတယ်ဆိုရင်ပဲ ကျွန်တော်တို့ဟာ ဝမ်းပမ်းတနည်းဖြစ်လာပြီး မျက်ရည်တွေ ရစ်ဝဲလာခဲ့တာ။ ကျွန်တော်တို့လိုပဲ ဗိုလ်ချုပ်ကို ဂါရဝလာပြုတဲ့ ကျေးတောသူမ သားအမိဟာလည်း ဗိုလ်ချုပ်ကို ရိုကျိုးစွာ ကန်တော့နေရာကနေ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုချလိုက်တာ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ပြတင်းပေါက်နားမှာ ရပ်နေတဲ့ ကိုဆွေခင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့လည်း ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်စတွေကို အင်္ကျီစနဲ့ အသာအယာ ဖိသုတ်နေခဲ့တာ။
ကျွန်တော်တို့လိုပဲ ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းကိုဂါရဝလာပြု
အဲဒီနေ့လယ်ခင်းက နတ်မောက်ဘေးနားမှာ တိုးတိုးညင်ညင်လေး စီးနေတဲ့ ယင်းချောင်းဟာ မွန်းတည့်နေရောင်အောက်မှာ တဖျပ်ဖျပ်လက်လို့။ အကြောင်းမညီညွတ်လို့ယင်းချောင်း
ဆရာဦးမျိုး(မကွေး)နဲ့ ဆရာတမာမြေဖြိုးဝေတို့တည်ခင်းတဲ့ ပူနွေးသော နေ့လယ်စာကို စားပြီးချိန်မှာတော့ မွန်းလွဲသွားခဲ့ပြီ။
ရွှေကုက္ကိုတဲ့။ကျွန်တော်တို့ထို
သူတို့နှစ်ယောက်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်လှည့်ထွက်လာတော့ ပြာရီသောတောင်စဉ်အထပ်ထပ် ဝန်းရံထားတဲ့နတ်မောက်ဟာ ကျွန်တော်တို့ကိုငေးငေးရီရီကြည့်
Posts
