အောင်ဝေး - မြ မြ င့် မို ရ် (၁၉၅၄- ၂၀၂၁) အ မှ တ် တ ရ ( မြမြင့်မိုရ်ကဗျာအချို့)

Art- Than Htay Maung

မြ မြ င့် မို ရ် (၁၉၅၄- ၂၀၂၁) အ မှ တ် တ ရ

မြမြင့်မိုရ်ကဗျာအချို့

အောင်ဝေး

(မိုးမခ) ဇွန် ၄၊ ၂၀၂၁

မြမြင့်မိုရ်ကဗျာအချို့

၃ ၃ လ မ်း

ဘယ်မဂ္ဂဇင်းတွေ ထွက်ပြီလဲလို့

မေးဖို့ ငါသွားမယ်

လေထန်ကုန်းမှာ ထိုင်ရုံတင်ပါ

လက်ဖက်ရည်ကောင်းကောင်းလည်း သောက်ရမယ်

မကြာပါဘူးကွယ်၊ မင်းလည်း လိုက်ခဲ့လေ။

သူငယ်ချင်းကဗျာဆရာတွေနဲ့

တွေ့ဖို့ ငါသွားမယ်

လေထန်ကုန်းမှာ ထိုင်ရုံတင်ပါ

တချို့သူငယ်ချင်းတွေ မိသားစုများတယ်

၀င်ငွေ မကောင်းကြဘူး

ကုန်စျေးနှုန်းက ကျီစယ်တဲ့အခါ

သူတို့ ဟန်ချက်ပျက်ပျက်သွားတြတယ်

သူတို့ကျန်းမာရေးလည်း မေးကြည့်ချင်တ.ယ်

မကြာပါဘူးကွယ်၊ မင်းလည်း လိုက်ခဲ့လေ။ ။

(ရနံ့သစ်၊ ၁၉၉၉၊ စက်တင်ဘာ)

+++

တည်နေရာ

သတိရမိတယ်

တောင်ခြေရွာကလေးတစ်ရွာက

အဘိုးနဲ့အဘွားရဲ့အိမ်။

အိမ်ပတ်ပတ်လည်မှာ

သစ်ပင် ဝါးပင်

ဟင်းသီးဟင်းရွက်ပင်တွေနဲ့

အိမ်ထောင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ

စမ်းရေအိုက်ကလေးတစ်အိုင်။

အဲဒါတွေဟာ

အဘိုးအဘွားရဲ့အိမ်

နယ်နိမိတ်မျဉ်းတွေပဲ။

ခြံစည်းရိုးရယ်လို့

တမင် ခတ်ထားရိုး ထုံးစံမရှိ။

ကျနော်တို့ဘဝတွေကျတော့

အထူးပြုလုပ်ချက်တွေ များလှတယ်။ ။

(ရုပ်ရှင်တေးကဗျာ၊ ၁၉၉၉၊ ဒီဇင်ဘာ)

+++

အချစ်ဟောင်း ၂

ပန်းချီဆေးစပ်ပြားပေါ်မှာတောင် မရှိနိုင်

၀င်လုဆဲ နေလုံးကြီးရဲ့ ဆည်းဆာအလင်း

ငှက်ကလေးတွေ အိပ်တန်းပြန်လာတဲ့အချိန်

မရိုင်းတရိုင်း လေပြည်ထဲ

မြက်ရိုင်းရှည်တွေ ယိမ်းထိုး

တောင်ကုန်းကလေးပေါ်မှာ

ကောင်မလေးရဲ့ဆံပင်တွေ အလွင့်လွင့်

ေျမျပင္ကို ေငးစိုက္လို့

ကောင်လေးကတော့

ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်ရင်း ကျောပေးထား

အဲဒါကို ဘယိသူ မှတ်တမ်းတင်ထားပါလိမ့်။

သူငယ်ချင်းဓာတ်ပုံဆရာဖြစ်မှာပဲ

စာအုပ်အဟောင်းတွေရှင်းရင်း ထွက်ကျလာ

တချို့နေရာမှာ ဆေးတွေတောင်ပျက်လို့။ ။

(သရဖူ၊ ၂၀၀၀၊ ဇန်နဝါရီ)

+++

ကျနော့်မိန်းမ

တစ်ရက်၊ သူ ကျနော့်အနား လာရပ်တယ်

ရေးလက်စကဗျာတစ်ပုဒ်ကို လှမ်းကြည့်ရင်း

ဘယ်မဂ္ဂဇင်းကို ပို့မှာလဲ တဲ့

မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ မေးတော့

ရှင့်ကဗျာတွေ ကောင်းတယ်လို့

ပြောကြသားပဲ တဲ့

(သူကတော့ တစ်ခါမှ ယူဖတ်တာ မဟုတ်ဘူး )

ပြီးတော့၊ ရှင်လည်း နာမည်တော်တော်ရနေပြီပဲ တဲ့

(အမှန်က သူ ဘာမှသိတာ မဟုတ်ဘူး)

အနုပညာဆိုတာ တန်ဖိုးရှိတယ်လို့ ပြောကြတယ်

စာမူခ များများပေးတဲ့ မဂ္ဂဇင်းကို

ရှင့်ကဗျာတွေ ပို့ပေါ့ တဲ့

မိန်းမကို သေသေချာချာကြည့်လိုက်တယ်

သူက စျေးခြင်းတောင်းဆွဲပြီး

ဘာမှမဖြစ်သလို ထွက်သွားလေရဲ့

အရင်တုန်းက ကျနော်ကဗျာရေးရင်

ဒီမိန်းမ အနားကို လာလေ့လာထ မရှိပါဘူး။ ။

(သရဖူ၊ ၂၀၀၀၊ မေ)

+++

မြွေတစ်ကောင်နှင့်အလင်းတန်းတစ်တန်း

ငါ လန့်နိုးလာ၊ မနက်ခင်း၊ ကြေမွနေတဲ့အိပ်ရာ

မြွေတစ်ကောင် ထသွားပြီ၊ ငါ့ဘေးနားက

မရှိတော့၊ ငါ့နှုတ်ခမ်းဟာ နှုတ်ဆက်အနမ်းကြောင့် ပူနွေး။

ငါ လန့်နိုးလာ၊ မနက်ခင်း၊ ကြေမွနေတဲ့အိပ်ရာ

အလင်းတန်းတစ်တန်း၊ ရွေ့သွားပြီ၊ ငါ့ကိုယ်ပေါ်က

မရှိတော့၊ ငါ့ခန္စာကိုယ်ဟာ နှုတ်ဆက်အလင်းကြောင့် ပူနွေး။

ငါ့ကိုနှိုးခဲ့၊ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း၊ အနမ်းကိုယ်စီနဲ့

မြွေတစ်ကောင်နဲ့အလင်းတန်းတစ်တန်း၊ အတူတူ

ထာဝရပိုင်ဆိုင်ချင်ပါရဲ့၊ မျှော်လင့်ချက်

ရောက်လာတာ မသိရပေမဲ့၊ နှိုးနှိုးသွားတတ်ရဲ့

ပြန်ထွက်သွားကြ၊ ငါ့နှလုံးအိမ်ဟာ ရင်ခုန်သံကြောင့် ပူနွေး။

ငါ ငေးကြည့်နေရုံသာ၊ အိပ်ရာပေါ်က မထသေး

အတူတူ ထွက်သွားတတ်ကြ၊ ပျော်ရွှင်စွာ

ဖြောင့်တန်းနေတဲ့ မြွေတစ်ကောင်နဲ့

တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေတဲ့ အလင်းတန်းတစ်တန်း။ ။

(မိုး၊ ၂၀၀၀၊ ဇွန်)

+++

ကျနော်ဟာ ကံကြ မ္မာဖြစ်ချင်တဲ့တယ်

လက်ညှိုးညွှန်ရာ

ကွေ့ကောက်စီးဆင်းရလွန်းလို့